معاونت فرهنگی مدرسه علمیه کوثر

« هرگونه نشر و کپی برداری از مطالب بدون ذکر منبع و آدرس وبلاگ شرعاً جایز نمی باشد.»
درد دل ها وشکوائیه های حضرت امیرعلیه السلام درنهج البلاغه
ترجمه خطبه۱۴۷
خبرازآینده تاسف باراسلام ومسلمین:
هماناپس ازمن روزگاری برشماخواهدرسیدکه چیزی پنهان ترازحق، وآشکارترازباطل،وفراوان ترازدروغِ به خداوپیامبرش نباشد.ونزدمردم آن زمان کالایی زیانمندترازقرآن نیست،اگرآن رادرست بخوانندوتفسیرکنند، ومتاعی پرسودترازقرآن یافت نمی شود،آنگاه که آن راتحریف کنندومعانی دلخواه خودرا رواج دهند.
درشهرهاچیزی ناشناخته ترازمعروف وشناخته ترازمنکرنیست۰حاملان قرآن آن راواگذاشته وحافظان قرآن آن رافراموش می کنند؛پس درآن روزقرآن وپیروانش ازمیان مردم رانده ومهجورمی گردند،وهردوغریبانه دریک راهِ ناشناخته سرگردانندوپناهگاهی میان مردم ندارند.
پس قرآن وپیروانش درمیان مردمند،اماگویاحضورندارند؛
بامردمندولی ازآنهابریده اند.
زیراگمراهی وهدایت هرگزهماهنگ نشوندگرچه کناریکدیگرقرارگیرند.
دربخش درد دل هاوشکوائیه های حضرت امیرعلیه السلام رسیدیم به خطبه۱۴۹ که حاوی وصیتهای حضرت هست.

واما وصیت من نسبت به خدا،آنکه چیزی راشریک خداقرارندهید،ونسبت به پیامبر.ص.این است که سنّت وشریعت اوراضایع نکنید.

این دو ستون محکم رابرپادارید،واین دوچراغ رافروزان نگهدارید.وتاآن زمان که ازحق منحرف نشده اید،سرزنشی نحواهیدداشت،که برای هرکس به اندازه توانایی او وظیفه ای تعیین گردیده،

ونسبت به افرادجاهل ونادان تخفیف داده شده است.

زیرا:پروردگاررحیم ودین استواروپیشواآگاه است.

من دیروزرهبرشمابودم وامروزمایه پندوعبرت شماهستم وفرداازشماجداخواهم شد،

خداشماومرابیامرزد.

اگرازاین ضربت ودراین لغزش گاه نجات یابم،که حرفی نیست،امااگرگام هابلغزدوازاین جهان بروم،مانیزچون دیگران در سایه شاخساردرختان مسیرِ وَزشِ باد وباران وزیرسایه ابر های متراکم آسمان پراکنده می شویم،وآثارمان درروی زمین نابود خواهدداشت.

«ادامه دارد»