معاونت فرهنگی مدرسه علمیه کوثر

مولا جان! قسم به نامت ـ که زیبایی تمام هستی در آن نهفته است ـ ، معنایی برای دل، برای «عشق»، برای اشک و تماشا، نمی ماند؛ اگر جرعه ای از زلال محبتت را نمی چشیدیم!

مولای من! مهربانی نگاهت، مثل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ، سخاوت دست هایت، مثل علی علیه السلام و شهامت کلامت، مثل فاطمه علیهاالسلام بود. مولاجان! امروز، تمام هستی خود را به پای اشکی می فشانیم که با یاد تو، از گونه هایمان جاری ست؛ تا دل به مویه های غریبانه بقیع بسپارد.
ای خفته در پناه تاریخ، بقیع! آیینه نمای آه تاریخ، بقیع!
مصداق تمام غصه هامان هستی مظلوم ترین نگاه تاریخ، بقیع!

مولاجان! با یاد تو، دل ها شکسته می شوند و با نام تو، اشک ها جاری! تو را به دل های شکسته؛ تو را به اشک های جاری! ما را جرعه ای زیارت، بچشان؛ که اشک هامان نذر آستانه توست.

سلام، غریب تر از هر غریب!
سلام، مزار بی چراغ، تربت بی زایر، بهشت گمشده!
سلام، آتشفشان صبر، چشمان معصوم، بازوان مظلوم، زبان ستمدیده!
سلام، سینه شعله ور، جگر سوخته، پیکر تیرباران شده!
سلام، امام غریب من!

می گویند حرف دل گفتنی نیست ماندنی ست در دل اما من می گویم زمانی که سبوی غم زده ی دل می شکند چه چیزی جز همین کاغذ می تواند سنگ صبوری باشد تا از ریزش دغدغه های غمم بر تصور نااهلان جلوگیری کند؟ پس می گویم حرف دلم را تا شاید با تقدیمش به امام زمانم کمی قلب پراز آتشم تسلی پیدا کند.

ادامه »

صدایت میکنم آقا

همین جایم خودم تنها؛

از این پایین به آن بالا،

صدایم میرسد آقا؟؟؟

بسی دیر است برای پر زدن اما امیدم را نگیر آقا..

از این سقف گناهانم دعا بالا نمی آید…

دعا آنجا نمی آید… دعایم را ببر بالا

شفاعت کن مرا آقا… شما را میدهم سوگند…

به حق مادرت زهرا نگاهت را نگیر از من

ادامه »

یکی از دوستانم برایم نقل می کرد: در خدمت سربازی مافوقم  سر اذان به من دستوری داد که گفتم :” الآن باید بروم نماز و نمی توانم انجام بدهم. ” و به نماز جماعت رفتم. مافوقم عصبانی شد و من را تهدید کرد، من هم با احترام گفتم : دستور خدا بالاتر از دستور شماست هر کاری می خواهید بکنید.

ادامه »