معاونت فرهنگی مدرسه علمیه کوثر

نامه ام را می گذارم باز بر دوش نسیم

راه دشوار است، بسم الله الرحمن الرحیم

نامه های من پر از پروانه اند، اما چه سود

ما همیشه پیش تو پرواز کم می آوریم

از رمیدن های آهو، ترس و تک افتادگی

بغض هایم را بخوان از چشم های یاکریم

چیست تکلیف کسی که در خودش زندانی است

او که دور افتاده از فیض صراط مستقیم

خانه تو زادگاه ابرهای بی قرار

خانه تو زادگاه آفتاب است از قدیم

خسته ام، زن های طالع بین مشهد شاهدند

پیله کرده غصه در چشمانم، اما بگذریم

رقیه ندیری

اَللّـهُمَّ صَلِّ عَلى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضا الْمُرْتَضَى الاِمامِ التَّقِیِّ النَّقِیِّ وَحُجَّتِکَ عَلى مَنْ فَوْقَ الاَرْضِ وَمَنْ تَحْتَ الثَّرى، الصِّدّیقِ الشَّهیدِ، صَلاةً کَثیرَةً تامَّةً زاکِیَةً مُتَواصِلَةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً، کَاَفْضَلِ ما صَلَّیْتَ عَلى اَحَد مِنْ اَوْلِیائِکَ

توصیه‌ای از آیة الله بهجت در باب زیارت امام رضا علیه السلام

اگر حال داشتید به حرم وارد شوید. اگر هیچ تغییری در دل شما به وجود نیامد و دیدید حالتان مساعد نیست، بهتر است به کار مستحبی دیگری بپردازید. سه روز روزه بگیرید و غسل کنید و بعد به حرم بروید و دوباره از حضرت اجازه ورود بخواهید.

سیاه پوش بیست وهشتمین روز صفر، شانه به شانه آسمان فشرده در ابر مدینه می گریم.

دست هایم فصل کوچت را چگونه تحریر کند، ای پیام آور زیباترین روزهای جهان!

دیوارهای حرا، هنوز طنین نیایش هایت را جار می زند. خشت خشت کعبه از تو می گوید؛ از تو که دسیسه های کفار را به هیچ گرفتی و مصمم و پرشور، ایمانت را فریاد کردی. آفتاب تا ابد چشمان پیامبری ات را وام دار است.

معصومه داوودآبادی

رفته ای و کوچه های مدینه، سر بر شانه های هم مویه می کنند. تویی که چشمه های بی شمار، از رد قدم هایت سر برآورده اند. تویی که آیه های پیغمبری ات را هیچ کلامی تشبیه نمی تواند.

بزرگواری ات، زبانزد عابران تاریخ است.

ای امین دل های دردمند! حالا که رفته ای، تاروپودمان را طوفان اندوه در هم می پیچد.